Moja walka z wyciskaniem trwa już parę lat, właściwie odkąd zaczęło mi coś wyskakiwać w okolicach gimnazjum, odtąd maltretuję buźkę. Oczywiście wszystko odbiło się na stanie mojej twarzy, wiecznie popękane naczynka na policzkach, rozszerzone pory, blizny... Pomimo tego, że jest znacznie lepiej, nauczyłam się obchodzić z moją buźką, nałóg pozostaje, a ja zaczynam dobierać się do zaskórników, które na dobrą sprawę tylko ja jestem w stanie zauważyć, stojąc przed lustrem na odległość kilku centymetrów (ewentualnie jeszcze B., ale to moja chodząca ślepota :):):)).
Walka jest bardzo trudna, gdyż w ciągu dnia czyha na nas wiele okazji do wyciskania. To nam coś nowego wyskoczy i chcemy się temu bliżej przyjrzeć, to wpadniemy na chwilę do łazienki, to przeglądamy się w lusterku... i przepadamy w szale wyciskania. A jak już zaczniemy, to ciężko jest przestać. Mówimy sobie, że przecież to głupota, chcemy przestać, jakby nie patrzeć widzimy szkody, jakie nam to wyciskanie przyniosło i dłubiemy, i dłubiemy...
Największym paradoksem tego zjawiska jest to, że po tym swoistym rytuale wcale nie wyglądamy lepiej, krosty się dłużej goją, a i coś nowego nam wyskakuje, bo rozniosłyśmy siedzące w wyprysku bakterie.
Czy jesteśmy zatem z góry spisane na stratę? Nie! Pomimo tego, że walka do prostych nie należy i nie da się z dnia na dzień zaprzestać maltretowania buźki, to jakieś szansę mamy. Ale żeby odnieść sukces, musimy zacząć siebie obserwować - jak na każdym polu pielęgnacji. Czytałam wiele informacji w internecie, mając nadzieję, że przyniesie mi to jakieś rozwiązanie. Dziewczyny piszą o unikaniu luster i zajęcia wolnego czasu, by się nie nudzić... Ale zastanówmy się - po pierwsze, mamy pozakrywać wszystkie lustra, by nasz dom wyglądał jak rodem z horroru? Po drugie, czy ktokolwiek z Was poszedł do łazienki z zamysłem: ach, powyciskam sobie trochę? Problem pojawia się dokładnie w momencie, gdy patrzymy w lustro, gdy zaczynamy się sobie przyglądać - unikanie patrzenia w lustro jest jeszcze cięższe niż sama walka z wyciskaniem, a pozbywanie się ich nie wchodzi w rachubę, bo każdy z nas lustra potrzebuje, by wyjść z domu w normalnym, akceptowalnym stanie.
Z moich obserwacji wynikło, że faktycznie, gdy mam trochę więcej czasu i wejdę po coś do łazienki to kończę przed lustrem (czasem nawet zapominając po co przyszłam...). Skoro więc mamy więcej czasu, dlaczego zamiast niszczyć naszą buźkę nie zadbać o nią? Jeśli spojrzymy w lustro i zobaczymy kiepski stan naszej cery, nałóżmy maseczkę, niech ją trochę poprawi. Z maseczką na twarzy nie powyciskamy.
Oczywiście pewnie mój pomysł zaraz będzie musiał się skonfrontować z faktem, że równie dobrze można zabrać się za wyciskanie przed położeniem maseczki - tak jak mówiłam, ta walka nie jest łatwa, mnie również zdarza się dobrać się do twarzy przed tym zbawiennym rytuałem, ale tutaj niestety pierwsze skrzypce gra nasza siła woli - podane przeze mnie przykłady mają jedynie ułatwić walkę, nie zrobią tego za Was.
Zdarzało mi się wyciskać również przed położeniem makijażu - tutaj znów naszą przeszkodą jest dużo czasu. Gdy się spieszymy, staramy się szybko pomalować, a w tym wypadku wystarczy, że położymy na twarzy krem BB lub podkład. Ten punkt wyciskania udało mi się w zupełności wyeliminować z mojego życia, gdy zaczęłam później wstawać z łóżka. Nie mam czasu dobierać się do twarzy, bo mam wyliczony czas na styk.
A po powrocie do domku, gdy nikt nas już nie widzi? Przecież mogliśmy mieć ciężki dzień, chcemy sobie ulżyć, albo pobawić się - bo pobudki ku wyciskaniu również mogą być różne. Ja po powrocie do domku idę do łazienki zmyć makijaż i kładę nagietkowego tłuścioszka z Sylveco. Pozostała tłustą warstwę do końca dnia, więc jeśli uda mi się przezwyciężyć chęć wyciskania pomiędzy zmyciem makijażu a jego nałożeniem, to mam spokój do wieczora.
Ach, wieczorem to dopiero się cudnie wyciska. Wieczorem czekają na mnie dwie okazje dla wyciskania i z tym najbardziej nie umiem sobie poradzić. Jeśli biorę kąpiel w wannie to czas oczekiwania na napełnienie jej staje się dla mnie śmiertelnym wrogiem. Za to po kąpieli lustro jest zaparowane i mam święty spokój. Jeśli jednak biorę prysznic, szybko wskakuję się wykąpać nie dotykając twarzy, za to po wyjściu jest ku temu okazja, bo lustro nie jest zaparowane. Z tym drugim nauczyłam się radzić - po spłukaniu włosów chłodniejszą wodą, przemywam twarz cieplejszą - gdy podejdę do lustra, woda parująca z mojej twarzy osiada na lustrze i jestem już tego dnia wygrana. Sposób fajny, pod warunkiem, że nie macie pękających naczynek (nie z powodu wyciskania, jak ja).
Tak jak mówię, są to jedynie sposoby, które mają pomóc nam z tym okropnym nawykiem. Ja sama walczę z nim od kilku lat i dopiero teraz zaczynam faktycznie jakieś rezultaty osiągać (chociaż ciągle się potykam, po wczorajszej rodzinnej imprezie znów mnie obsypało i wyciskanie poszło w ruch...). To, co zdążyłam zauważyć po kilkumiesięcznym ograniczaniu wyciskania to mniej popękanych naczynek, ładniejszy koloryt skóry i szybsze gojenie się wyprysków - przy okazji stymulowane kuracją z kwasami :)
Takie będziemy szczęśliwe, gdy uda nam się zwalczyć chęć wyciskania! :)
A co, jak już się potkniemy? Pamiętajcie o zdezynfekowaniu buźki - czy to maseczką czy tonikiem o działaniu antybakteryjnym. I najlepiej coś kojącego, by nam wielkie gule nie zostały - np. pasta cynkowa, którą kładziemy tylko na wyprysk, koszt ok. 3zł. I uszy do góry, jutro będzie lepiej.
Warto też się zapisać na forum, gdzie dziewczyny wspólnie wspierają się w swoim postanowieniu. I pamiętajmy, że tak naprawdę jesteśmy bardzo piękne, dlatego nie warto tego psuć wyciskaniem!
Macie problemy z wyciskaniem? A może udało Wam się ten nawyk zwalczyć?
